Naar school

Over verandering als enige constante in het leven heb ik eerder al wat geschreven. Zie: Heartfield's Planet: De onveranderlijkheid van verandering .Verandering is natuurlijk niet altijd makkelijk of wenselijk, vooral als deze erg snel gaat en de veranderingen veel en groot zijn. Vooral ouderen en mensen met een bepaalde vorm van autisme kunnen verandering lastig vinden. Dit omdat een zekere structuur, stabiliteit, regelmaat en rust voor hen belangrijk zijn. Natuurlijk ben ik geen expert op het gebied van autisme en kan ik niet in ieders hoofd kijken om te zien wat daarin plaatsvindt. Maar ik denk dat veel verandering in korte tijd ook te veel van het goede is voor ‘normale’ mensen.

Kijkend naar het wereldgebeuren is het denk ik een understatement dat er momenteel veel aan het veranderen is. De vraag waar dit allemaal toe leidt kan, denk ik, door geen mens zinnig beantwoord worden. Om mij heen, maar ook online of op tv, wordt door een ris aan deskundigen en mensen met een al dan niet onderbouwde mening een scala aan mogelijke uitkomsten geschetst: van extreem somber tot nuchter of zelfs licht optimistisch. Het zal allemaal wel zo’n vaart niet lopen, wordt in dat laatste geval gezegd. Maar garanties op een goede afloop, of een minder goede, kan niemand geven. Men kan hooguit voorbeelden uit het verleden aandragen. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.

In het afgelopen jaar zijn ook op het persoonlijk vlak wat dingen veranderd. Zo werd na 5 jaar als geestelijk verzorger in de ouderenzorg gewerkt te hebben, mijn aanstelling beëindigd en werd ik klant bij het UWV. Bij mijn afscheid werd mij nog verzekerd dat er genoeg werk was en ik snel een nieuwe baan zou hebben. Ik deelde aanvankelijk in dat optimisme en het leek er inderdaad op dat ik zo weer aan de slag zou kunnen gaan. Na een aantal sollicitaties te hebben verstuurd kwamen er aanvankelijk  snel uitnodigingen om op gesprek te komen. Helaas leverde dit verder niets op en volgden daarna vooral afwijzingen in de trant van: ‘helaas is de keuze niet op u gevallen, want...’ Sommige bedrijven, instellingen en organisaties namen zelfs helemaal niet de moeite om te antwoorden.

In de gesprekken met mijn adviseur bij het UWV kwam wel een mogelijke optie met regelmaat bovendrijven: leerkracht. Ik wilde graag aan de slag in het onderwijs en werd al enthousiast bij de gedachte ooit als docent voor de klas te staan. Via kennissen, zelf werkzaam in het onderwijs, werd mij in het afgelopen najaar de mogelijkheid geboden om eens een dagje mee te lopen of zelfs een gastles te geven. Zo liep ik op een middelbare school in Oegstgeest mee met een docent Duits, op een Internationale Schakelklas in Rijnsburg en op diverse basisscholen in Rijswijk en Delft. Op een basisschool in Rijswijk mocht ik een klasje bollebozen iets vertellen over de wetten van Newton. Op een internationale school in Delft was men vooral enthousiast over mijn ervaring als rondleider bij Space Expo en werd ik in het diepe gegooid om iets over ruimtevaart te vertellen.

Heeft dit alles nog iets opgeleverd? Gelukkig wel. Zo werd ik in december per email uitgenodigd om op gesprek te komen bij een basisschool in Delft. (Deze is onderdeel van dezelfde onderwijsorganisatie waar ook de internationale school onder valt.) Na een tweede gespreksronde kreeg ik, vlak voor het begin van de Kerstvakantie, te horen dat men graag met mij verder wilde en mij een aanstelling als zijinstromer kon aanbieden. De verdere details moeten nog worden uitgewerkt en er volgt nog een arbeidsvoorwaardengesprek. Hopelijk en waarschijnlijk zal dit niet al te lang meer duren en sta ik binnenkort vijf dagen per week voor de klas. Later dit jaar zal ik dan zelf weer plaatsnemen in de collegebanken om een verkorte PABO te doen om mijn bevoegdheid te halen.

Ondanks alle somberheid en donkere wolken die boven ons samenpakken is dit zeker een fijn vooruitzicht. Omdat er met dit alles veel tijd mee gemoeid is, betekent dit ook dat ik een aantal andere activiteiten zal moeten beperken of zelfs stoppen. Daar zal ik, als alles in kannen en kruiken is, nog verder met wie het aangaat contact over opnemen. Natuurlijk wil ik iedereen nog bedanken die mij met raad en daad hebben gesteund met het vinden van een nieuwe werkkring en uitdaging. Jullie krijgen nog een persoonlijk bedankje van mij. Ik houd jullie op de hoogte van mijn ervaringen als schoolmeester. Schoolmeester Pieter. Klinkt leuk toch?