Griep

Inmiddels is het alweer bijna twee weken geleden dat ik met mijn werkzaamheden in het basisonderwijs ben begonnen. Eerste stappen zijn altijd spannend en uitdagend maar ook leuk. De eerste week was er vooral een van kennismaken met leerkrachten en leerlingen. Al gauw kreeg ik wat kleine taken toebedeeld als voorlezen. Voor die gelegenheid had ik een bundel verhalen en sprookjes van Tonke Dragt meegenomen.

Na mijn voordracht werd er geklapt. 'Nu moet u wel buigen,' voegde een van de leerlingen eraan toe. De juf vond het maar raar. 'Meester Pieter is geen artiest die komt optreden. Jullie klappen voor mij toch ook niet?' Ik voelde me verguld, maar maakte ook duidelijk dat ik geen applaus hoefde.

Na een week met de groepen 3-4 en 6-7 opgetrokken te hebben was het voor mij nogmaals duidelijk: werken in het onderwijs bevalt mij goed en ik zie uit naar de komende tijd waarin ik mij verder kan bekwamen en mijn takenpakket kan uitbreiden.

Helaas kwam ik afgelopen week lamlendig thuis. Nu kun je dit nog wijten aan de drukke eerste werkweek en alle nieuwe impressies die daarbij horen, maar in de loop van het weekend werden de symptomen alleen maar erger. En zo lig ik sinds zondag op bed met koorts die op maandag tot bijna 41° C was opgelopen. Met het aanhoudende gehoest een vermoeiende en slopende combinatie. (Ik heb nu net wat meer fut om dit stukje te schrijven.)

Inmiddels heb ik ook online professioneel medisch advies ingewonnen bij mijn huisarts. 'De symptomen horen bij griep,' zei deze. Daamee hoor ik officieel tot het legioen dat meesurft op de huidige griepgolf. Tenzij er sprake is van alarmsignalen als aanhoudende hoge koorts is het enige wat ik kan doen: uitzieken, paracetamol innemen en af en toe een slijmoplossende hoestdrank slikken. Ik weet dus wat ik de komende dagen te doen - of juist niet te doen heb.