| Zonsopgang boven Te Weve |
Wie kent niet het gevoel van vervoering of verrukking bij
het zien van een prachtig landschap, een zonsondergang, of bij het horen van een
mooi uitgevoerd stuk muziek? Of misschien ervaarde je meer dat gevoel van overweldiging
onder de sterrenhemel of dat ontzag bij het betreden van een kathedraal? Het is
soms moeilijk dit gevoel samen te vatten in één woord of begrip. In het Engels wordt hier
vaak het woord ‘awe’ gebruikt. De uitspraak lijkt een beetje op het geluid ‘ooh!’
wat we vaak maken wanneer we iets van grote schoonheid ervaren of ergens door verrast
zijn. Wanneer je het woord ‘awe’ door de vertaalmachine laat vertalen in het Nederlands
krijg je als antwoord vaak ‘ontzag’. Op de een of andere manier drukt dit voor
mij niet helemaal wat van het begrip omvat. ‘Awe’ is ontzag, maar
ook vervoering, verrukking, verwondering en euforie.
Keltner komt na zijn onderzoek tot de volgende definitie van
‘awe’. Het is: ‘the feeling of
being in the presence of something vast that transcends your current
understanding of the world.’[1]
Hij onderscheidt in zijn boek acht soorten bronnen van verwondering:
- 1: Morele schoonheid: goedheid, barmhartigheid, daden
van altruïsme
- 2: Gezamenlijke of collectieve effervescence[2],
emoties die die onstaan wanneer mensen opgaan in een gedeelde activiteit zoals
sport of dans
- 3: Natuur, natuurbeleving: staan onder de
sterrenhemel, bij een waterval of een woudreus
- 4: Muziek
- 5: Beeldende kunst: architectuur, schilderijen et
cetera
- 6:: Spirituele en religieuze ervaringen
- 7: Verhalen rond leven en dood, bijvoorbeeld het zien
van een geboorte, of aanwezig zijn bij het uitblazen van iemands laatste adem
- 8: Epifanieën: een plotseling inzicht in, of besef
van bepaalde essentiële waarheden van het leven.
Keltner vat 'awe' vaak samen met vocale uitingen als 'whoa!' of 'wow!' Dat vat het wel goed samen denk ik. Gevoelens van verwondering worden niet alleen getriggerd
door het bijzondere, maar soms ook door het alledaagse. Het zijn ook geen zaken
per se groots en meeslepend zijn of maar een keer in je leven voorkomen.
Daarmee blijkt dat deze emotie – als wetenschappelijk adviseur van de Pixar-film
‘Inside Out’ wilde Keltner naast de basisemoties als Vreugde (Joy), Boosheid
(Anger) en Vrees (Fear) ook ‘Awe’ toevoegen
– een zeer democratische is. Het blijkt ook nog eens dat het ervaren ervan mensen
minder egocentrisch en materialistisch maakt. Bovendien schept het een gevoel slechts
een klein radertje in het grote geheel te zijn ook een besef van verbondenheid
met het heelal en het leven. In dit gevoel transcenderen, overstijgen we, onze zelfgerichtheid
naar een staat waarin we ons verbinden met iets dat groter is dan onszelf. Keltner
zegt: 'Awe (verrukking, vervoering, et cetera) neemt ons op in het geheel van
het leven en daardoor begrijpen we dat we een deel zijn van zoveel zaken die groter
zijn dan onszelf. Het helpt ons samen de grote vragen des levens te overdenken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten