De voorstelling Destination Cosmos - die Remco en ik 18 februari bezochten - heeft deze woorden prachtig vormgegeven in beeld en geluid. Indrukwekkend is het beeldmateriaal dat de revue passeert, met prachtige muziek, van Bowie tot Wagner, als omlijsting.
Na een blik vanuit het International Space Station op onze
aarde word je meegenomen naar het desolate Marslandschap. Vervolgens is het
door naar de gigantische wervelstormen van Jupiter en de majestueuze ringen van
Saturnus.
Uiteindelijk eindigt de voorstelling met een collage van
schitterende foto's gemaakt door onder andere
de James Webb Telescoop. Het laatste beeld is voor een eenzame
astronaut, hoorbaar ademend in zijn of haar ruimtepak, zwevend in de inktzwarte
ruimte.
Destination Cosmos is ook een ode aan de vindingrijk en de
verbeeldingskracht van de mens. Dankzij de moderne technologie is het nu
mogelijk verder dan ooit het universum in te kijken. We leven dus in een
bijzondere tijd.
Ik hoop dan ook dat deze verbeeldingskracht en vindingrijkheid ons zullen helpen boven onze primitieve instincten van bijgeloof en tribalisme uit te stijgen. Tenslotte weten we nog niet of er elders in het heelal andere intelligente wezens zijn die met dezelfde verwondering omhoog kijken en zich afvragen wat hun plaats is in het grote geheel.
'Miljoenen jaren geleden waren er nog geen mensen en over een paar miljoen jaar zullen er geen mensen meer zijn,' zei Sagan. Maar hij zei ook dat we de plaatselijke belichaming zijn van de kosmos die tot bewustzijn is gekomen. Het is een nederig makende gedachte maar ook een die tot diepe verwondering stemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten